Budowniczy fundamentów

Biskup zasłabł w piątek, podczas bierzmowania młodzieży. Szybko jednak przyszedł do siebie i kontynuował udzielanie sakramentu. Nie wiedział, że organizm wysłał mu ostrzeżenie.

Cztery dni później, podczas wizytacji w Cieszynie, zmarł nagle, krótko po północy. „JE. ks. biskup Lisiecki chociaż nie był Ślązakiem i dopiero od trzech lat piastował urząd pasterza diecezji, to jednak mimo tak krótkiego czasu zdołał pozyskać sobie serca swych diecezjan. (…) Nieubłagana śmierć zabrała nam Arcypasterza w pełni sił, gdy zaledwie budować zaczął fundamenty nie tylko pod widomy gmach Kościoła – katedrę śląską – lecz także kłaść podwaliny dla wzrostu myśli chrześcijańskiej w narodzie” – pisał „Goniec Śląski” 15 maja 1930 roku.

Istotnie, drugi biskup katowicki, Arkadiusz Lisiecki, zapowiadał się na dobrego i długoletniego rządcę diecezji. Nominację na ordynariusza diecezji katowickiej otrzymał od Piusa XI 24 czerwca 1926 roku. Cztery miesiące później z rąk swojego poprzednika, a teraz już prymasa, przyjął sakrę biskupią. Ingres do katedry Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach odbył 31 października.

Za jego rządów oddano do użytku diecezjalny dom rekolekcyjny, urządzony w pałacu w Kokoszycach. Dokończono także budowę gmachu śląskiego seminarium duchownego w Krakowie. Pierwsi klerycy, studiujący zarazem na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, zamieszkali tam w październiku 1927 roku. Drugi rządca diecezji zainicjował też budowę nowej katedry i został przewodniczącym Komitetu Budowy.

Jako biskup niechętnie odnosił się do czynnego udziału księży w polityce. Do starań o mandat do Sejmu Śląskiego zezwolił tylko tym duchownym, którzy już wcześniej pełnili funkcję poselską, a w marcu 1930 roku całkowicie zakazał księżom kandydowania w wyborach.

Być może wiedział z własnego doświadczenia, że nie jest łatwo pogodzić tego z zadaniami kapłańskimi. Sam bowiem w 1917 roku, w trzynastym roku kapłaństwa, został posłem do parlamentu pruskiego w Berlinie. Rok później krótko zasiadał w Polskim Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu, był też członkiem Naczelnej Rady Ludowej.

W latach 1909–1911 ksiądz Lisiecki był redaktorem kwartalnika „Czytelnia Ludowa”. Pracując w Ostrowie Wielkopolskim, objął patronat nad Towarzystwem Robotników Katolickich. W 1910 roku został sekretarzem generalnym Związku Katolickich Towarzystw Robotniczych. W 1916 roku redagował „Przewodnik Katolicki”.

Zmarł niespodziewanie, podczas wizytacji duszpasterskiej w Cieszynie, w nocy z poniedziałku na wtorek 13 maja 1930 roku. Przyczyną zgonu był atak serca.

Arkadiusz Lisiecki miał 51 lat, 26 lat kapłaństwa, w tym cztery lata biskupstwa. Pochowano go w ówczesnej katedrze Świętych Piotra i Pawła. W październiku 1991 roku przeniesiono jego szczątki do krypty katedry Chrystusa Króla.